به نقل از «آنا»

انقلاب ادامه‌دار فن‌آوری در صنعت فیلم‌سازی با ذائقه مخاطب

تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۷۹۶۶۹

گروه فرهنگ خبرگزاری  آنا، رضا چوبینه - با تعمیق فن آوری کامپیوتری، تولیدات فیلم تغییرات شگرفی را شاهد بود. انقلاب فن آورانه ی فیلم‌های جدید در بستر نرم افزارهای دیجیتالی پدیدار گشت و پیشرفت هنر فیلم سرزندگی خاصی را به فیلم‌های تولیدی تزریق کرد. صنعت فیلم به خاطر ظهور اینترنت فضاهای جدیدی را ساختاربندی کرد و ترکیب اینترنت و فن آوری نقش بسزایی در صنایع مرتبط بازی کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر بگویم فیلم از امتزاج فن آوری‌های علمی، ادبیات و هنر پدید می آید و پیشرفت صنعت فیلم وابسته به انقلاب‌های فن آورانه است به نظر گفتار نابخردانه نیست. از آغاز اختراع سینما مجموعه‌ایی از فناوری‌های دیجیتال مانند گرافیک‌های کامپیوتری، تطابق صدا و تصویر، دنیای سه بعدی، فن آوری تحلیل داده‌های دیجیتالی، اطلاعات فن آورانه الکترونیکی، پویانمایی‌های سه بعدی، فن آوری مجازی و همچنین روند فیلمسازی دیجیتالی همچون فیلمبرداری، استخراج اطلاعات اینترنتی و نمایش به مرور و با پیشرفت فن آوری های نوظهور تطور پیدا کرد. در همین راستا راه‌های تولید، پخش و ذخیره سازی فیلم‌ها شاهد تغییرات شگرفی گشت.مناظر بی نظیر طبیعت و بیان‌های تماشایی در فیلم ها ظهور پیدا کرد.

** کارکرد فن آوری‌های دیجیتال در راه خلق، تولید، تدوین و پخش

شاید بتوان ادعا کرد برنامه‌های جامع فن آورانه دیجیتال سومین انقلاب بعد از تبدیل فیلم‌های صامت به فیلم‌های ناطق و تصاویر سیاه و سفید به رنگی در صنعت فیلم بوده است.

با گسترش روزافزون اینترنت پیشرفت صنعت فیلم به طور باورنکردنی سرعت پیدا کرد. به طوری که این صنعت در بعضی کشورها راه صد ساله را تنها در چند سال طی کرد.فن‌آوری دیجیتال موتور صنعت فیلم گشت. امواج دیجیتال ترکیب تولید فیلم و فن آوری کامپیوتری را همسو ساخت و به عنوان پدیده ایی بینارشته ایی کارکرد پیدا کرد. از این رهگذر تغییر انقلابی بر روی روند تولید فیلم و ساختار صدا و تصویر اتفاق افتاد. در نتیجه بیان فیلم به طور قابل ملاحظه ایی رشد پیدا کرد. جریان فن آوری دیجیتال در صنعت فیلم انرژی جدیدی به همه شئونات هنر فیلمسازی القاء کرد و این تاثیرات را می توان باز شمارد.

با ظهور و بلوغ انواع مختلف فیلم ها مانند فیلم های فاجعه ایی، پویا نمایی و گونه علمی تخیلی، تغییری بزرگ، اسرارآمیز و غیرقابل باور در دنیای تصویری فیلم به وجود آمد. اگرچه دیر زمانی است که فن آوری های دیجیتال در راه خلق فیلم ها مددیار فیلمسازان گشته است اما استفاده از فن آوری های رایانه ایی در تمامی مراحل پیش تولید، فیلمبرداری، پس از تولید و پخش پدیده ایی نوظهور است.

فیلمبرداری های سنتی (روش های آنالوگ) به مرور جای خود را به فن آوری های دیجیتال واقع نمایانه و تصویری بخشیدند. پیشرفت فن آوری های دیجیتال روش ها و انواع نمایش را به وجود آورد. قانون نمایش فیلم ها تنها در سینما شکسته شد و ساختارهای جدید همچون VOD، پخش های اینترنتی، Bit Torrent و همچنین شبکه های خانگی با کیفیت های بالا پدید آمد. بستر های اینترنتی با به کارگیری روش های تجارت الکترونیک  (E-Commerce) و مدیریت پروتوکل های اینترنتی (IP Content Operation) امکان دسترسی به فیلم های تولیدی را برای همه مهیا ساخت.

انگیزش پیشرفت تدریجی فیلم های دیجیتال در راه بسترسازی متنوع و شخصی سازی فیلم ها راه های پخش متنوعی را به وجود آورد. از این رهگذر به مدد ساختارهای تعاملی جایگاه مخاطبین از وضعیت انفعال و مصرف کننده به فعال و تولید کننده یا مشارکت کننده در تولید آثار سینمایی بدل گشت. ساختارهای بسته، نیمه بسته و باز در تولید محتوی توسط مخاطبین سینما گسترش پیدا کرد تا جاییکه مخاطبین خود را در تولید فیلم سهیم دانستند.

ابزار کارآمدی همچون فیلم، نوار، سی – دی و غیره به طور باورنکردنی در بستر فن آوری های جدید جای خود را به پردازشگرها و ابزار های ذخیزه ایی (هاردها و حافظه های جانبی) دادند و با بهره گیری از شیوه های فن آورانه جدید نه تنها دنیای واقعی بلکه دنیای رویا تحت عنوان واقعیت مجازی و دنیای آینده شبیه سازی گشت. احتمالن نادرست نیست اگر بگویم آنچیزی که ما می بینم طراحی و خلقی از روی واقعیت، نه خود واقعیت است.

اگر بپذیریم هنر فیلم انتقال مفاهیم از طریق تصویر است، پس بایستی پذیرفت که تصاویر و عکس ها مهمترین ابزار بیانی یک فیلم هستند. فن آوری های دیجیتال همچنانکه روند تولید فیلم را تغییر داد، مسبب پیشرفت سرعت، موثر بودن و انعطاف فیلم ها گشت. دوربین های دیجیتال HD و نسل های بعد از آن روش های تولید آنالوگ را کنار زدند و باعث افزایش کیفیت تصاویر گشتند. دنیای دیجیتال فضای های خلاقانه جدیدی برای فیلم های هنری محیاء کردند. به واسطه نرم افزارهای رایانه ایی درون دوربین ها کار کرد آنها در مقایسه با آنچیزی که چشم انسان قادر به دیدن است فراتر رفت.

دوربین ها نه تنها پرسپکتیو مناظر که غیر قابل رویت توسط چشم انسان را ثبت کرد، بلکه نمایش های پر شکوهی از مناظر را به وجود آورند. در یک کلام، هر کجا ساختارهای سنتی در ثبت و ضبط لحظات با شکوه عقیم می ماند یا هزینه های کلانی را به تولید تحمیل می کرد (مانند خلق صحنه های پر زد و خورد، ماورایی و فانتزی)، فن آوری های رایانه ایی دست هنرمندان را باز می کرد تا دنیای تخیلی خود را خلق کنند.

در دورانی که جنگ بین تلویزیون و سینما در راه جذب مخاطب بالا گرفت، دوران طلایی سینمای آنالوگ با ارائه تصاویر جهان نما (Stereoscopic)، چشم انداز صد و هشتاد درجه (Panoramic) و یا پرده عریض (Wide-Screen) سعی در ساختن خاطره در ذهن مخاطبین خود کرد. بررسی آمار فروش (ملاحظه شود جدول شماره 1) فیلم های چند سال اخیر نشان می دهد که سینمای دیجیتال توانسته جای خود را بیش از دوران طلایی سینمای آنالوگ در بین مخاطبین باز کند. ترفند های تصویری به کار برده شده در این فیلم ها نه در خلق واقعیت بلکه عمق بخشی مرز واقعیت و خیال حرکت کرده است و لحظات به یاد ماندنی را بیش از هر زمان دیگری به وجود آورده است.

برنامه‌های آماری مسیر پیشرفت صنعت فیلم را عمق‌بخشی کرده و آنالیز این اصلاعات استانداردهای تولید را جا به جا ساخته است. در سایه فن آوری های جدید و به کمک روش های استخراج اطلاعات همچون بررسی محیطی روان شناسی مخاطب، ثبت پسند مخاطب از طریق پرسش نامه، ثبت موقعیت هایی که مخاطب در حین دیدن فیلم تحت تاثیر قرار می گیرد از طریق برنامه های موبایلی و ارزیابی بازخورد مخاطب از طریق شبکه های اجتماعی، موجب تولید فیلم ها بر اساس خواست و سلیقه مخاطب شده است.

ارزیابی آماری این روش های فن آورانه جدید در موارد بسیاری متضمن فروش فیلم ها شده است. در آینده‌ای نه چندان دور بقای صنعت سینما متکی به اطلاعات حاصله از شیوه‌نامه‌های اینترنتی خواهد بود و زیست بوم تولیدات بازی های کامپیوتری، تجارت جهانی و پویانمایی بدون این اطلاعات شکل نخواهد گرفت.

فن آوری های دیجیتالی و اینترنت دنیای صنعت فیلم را تکان داد و این انقلاب به پایان نرسیده است. به کمک نسل های آینده فن آوری و اینترنت به زودی شاهد شور گسترده جهانی، تاثیر مستقیم جلوه های ویژه بصری و تغییر مفهوم فیلم خواهیم بود. در یک کلام می توان ادعا کرد جوهره پیشرفت صنعت فیلم وابستگی کامل به درک درست فن آوری و خلق مضامین عمیقی دارد که درک ما از جهان را گسترش دهد.

منابع

Qu Xiang, Ping Qu, CGI technology application in special effect, Modern Physics, 2004.

Wu Cun, Influence of digital technology to film spectacle, Cinematic Literature, No. 8, 2007.

http://tieba.baidu.com/p/5034493449

Zaihong Chen, The application of film new technology in film spectacles, Fujian Art, No. 4, 2009.

Wenting Yang, The influence of internet to the development of film industry, News World, No. 1, 2015.

https://hb.qq.com/a/20191021/004832.htm

Qin Mei, The analysis of value influence of film industry based on big data application, New Media Research, No. 4, 2018.

 

* پژوهشگر سینما، فیلمساز و هیئت علمی دانشگاه هنر و معماری پارس  

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: فناوری در سینما تکنولوژی در سینما صنعت سینما فناوری فن آوری های دیجیتال پیشرفت صنعت فیلم تولید فیلم فن آورانه فیلم ها روش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۷۹۶۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با«مست عشق» کرک و پر حسن فتحی ریخت؟!

همه‌چیز در مست عشق سردستی است. چه رابطه مرید و مرادی مولانا با شمس باشد چه خواستگاری دفعی شمس از کیمیا خاتون، چه رابطه آن سردار نظامی با آن کنیزک مسیحی و چه جمع شدن این سه ضلع در کنار هم.

به گزارش مشرق، مثلا اسمش را بگذاریم نهضت آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت! پدیده یک دهه اخیری که به مدد خط تولید سری‌دوزی همسایه شمال‌غربی‌مان در ترکیه راه افتاده.

این نهضت باید بفروشد، صادرات داشته باشد و دلار وارد کند. لاجرم باید عامه‌پسند باشد و لاجرم‌تر آنکه برای این عامه‌پسند بودن نباید خیلی توی مسائل غور کند. هر چیزی که بخواهد دستگاه هاضمه مخاطب را به زحمت هضم و پرداخت بیندازد و او را به گاوگیجه گرفتن انداخته باید قیچی شود.

جالب است بدانید که این نهضت از سال ۲۰۱۰ سایر پهلوان‌های رقبای سریال‌ساز در دنیا را زده به گاراژ و بعد از صنعت عظیم فرهنگ سریال‌ساز ایالات‌متحده در رتبه دوم دنیا قرار گرفته و مدام هم دارد به طول و عرض و ارتفاعش اضافه می‌شود.

سر ریز این خروجی هم به مدد ده‌ها شبکه ماهواره‌ای ریخته می‌شود توی حلق مردم منطقه در خاورمیانه و منطقه بالکان و برگردانش در ایران هم پر کردن سبد مصرف فرهنگی بخشی از قشر متوسط و رو به پایین جامعه که زیر ضرب مشکلات اقتصادی و در فقر تولیدات رسانه ملی، سرگرمی فرهنگی رایگان دیگری ندارد جز شبکه‌های ماهواره‌ای ترک و تخم‌وترکه‌های ایرانی‌شان. حتما صنعت سریال‌سازی ترک -‌حداقل آن قسمی که مخاطب فارسی‌زبان در یک دهه اخیر با آن روبه‌رو بوده- را هزار و یک ویژگی مخصوص به خود را دارد اما اگر خواسته باشیم دال مرکزی این هزار و یک ویژگی مخصوص را ذیل یک دال مرکزی جمع کنیم، آن دال مرکزی آن چیزی نیست جز «پرداخت سردستی»!

خصوصیت اصلی این جناب آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت در همه‌ چیز، سردستی و سطحی بودن است چه زمانی که روایت زندگی می‌کند، چه زمانی که روایت حماسه می‌کند، چه زمانی که راوی خداست و کنش و واکنش‌های غیرمادی این عالم چه زمانی که با لعاب اروتیسم و جاذبه‌های غلیظ جنسی در جایگاه روایت عشق و خیانت خلق‌الله نشسته.

اصلا مساله این نیست که مای انسان ایرانی چقدر با این مفاهیم سر صلح داریم یا آشتی؛ مساله آن است که همه‌ چیز در این خط تولید سردستی است و فاقد عمق و فست‌فودی. در منظومه زیستی انسان امروز جایی برای «تامل» نیست. همه چیز برای مصرف است. لاجرم صنعت فرهنگ آن هم ورژن ترکش هم از این قاعده مستثنی نیست.
آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت شاید قصه بگوید، پیرنگ داشته باشد و برخلاف صنعت فرهنگ مد شده این سال‌های سینمای ایران، پایان مشخص و غیر شرحه شرحه‌ای هم داشته باشد، اما خروجی محتوم هر نوع ورودی ولو متعالی به این دستگاه پرداخت تحلیلی، سطحی شدن است و سردستی و مبتذل شدن. هر چیزی تولید می‌شود که فقط «مصرف» شود. «تامل» کردن، سرعت مصرف را پایین می‌آورد پس باید از آن دور شد.

خروجی این حالت سطحی و سردستی شدن است آنقدر که بعضا حس می‌کنی دارد به شعور مخاطب توهین می‌شود. این ۴۵۱ کلمه را عارض شدم که این را بگویم «مست عشق» هم بدجور به این آفت مبتلاست حالا گیریم راوی نوعی عشق باشد در جایگاه صلح کل عالم هستی نشسته بدون زهرماری‌های مرسوم در همتایان ترکش! خروجی اما همان همیشگی است؛ سردستی و سطحی و به‌قدر اقتضائات سینمای ایران بهره گرفته از مثلث و مربع‌های عشقی!

همه‌چیز در مست عشق سردستی است. چه رابطه مرید و مرادی مولانا با شمس باشد چه خواستگاری دفعی شمس از کیمیا خاتون، چه رابطه آن سردار نظامی با آن کنیزک مسیحی و چه جمع شدن این سه ضلع در کنار هم که قرار است مفهوم اصلی مست عشق را بسازد که از سنتز پا گذاشتن هر یک از کاراکتر روی شخصیت سابق‌شان حاصل می‌شود.

مولانایی که دیگر آن فقیه سنگین سر کرده در کتاب و درس نیست و شمسی که معترف است به شکستن خویش و فروتنی در برابر عشق کیمیا خاتون و درنهایت هم خودشکنی آن فرمانده نظامی که به خود می‌آید! انگار که مخاطب باید همه‌چیز را پیش‌فرض پذیرفته‌شده بداند تا کارگردان به‌سرعت قصه‌اش را بگوید و به سرانجامی برساند و سوژه را مصرف کند. این سطحی‌نگری و سردستی بودن نقطه مقابل کارنامه حسن فتحی است.

کافی است مست عشق را بگذارید کنار «شب دهم»، «مدار صفر درجه»، «پهلوانان نمی‌میرند»، «میوه ممنوعه» یا حتی «شهرزاد» که بین ساخته‌های فتحی، عامه‌پسندترین اثرش محسوب می‌شود تا مشخص شود این آنتی‌ تورکیش کانسپچوآل آرت چه بلایی سر فتحی آورده. آقای فتحی! چه داری می‌کنی با خودت؟!

منبع: روزنامه فرهیختگان